Πόσες φορές έχεις πει «δεν προλαβαίνω» μέσα στην εβδομάδα; Ίσως το είπες όταν ακύρωσες μια έξοδο, όταν παράτησες τη σακούλα με τα ψώνια στην είσοδο ή όταν άφησες για άλλη μέρα εκείνη την ιδέα που σε ενθουσίαζε.
Αλλά αν το καλοσκεφτείς, ο χρόνος… υπήρχε. Αυτό που δεν υπήρχε ήταν η ενέργεια.

Στη θεωρία, οι ώρες της ημέρας είναι ίδιες για όλους. Στην πράξη όμως, η διαχείριση της ενέργειας είναι εκείνη που καθορίζει πώς τις ζούμε. Δεν είναι μόνο το γεμάτο πρόγραμμα ή οι υποχρεώσεις. Είναι και το βάρος που κουβαλάμε στο μυαλό μας – η συνεχής πληροφορία, το multitasking, η ανάγκη να είμαστε συνεχώς παραγωγικοί. Αυτό μας εξαντλεί.

Η φράση «δεν έχω χρόνο» συχνά καλύπτει κάτι βαθύτερο:
Δεν έχω καθαρό μυαλό.
Δεν έχω ψυχικό χώρο.
Δεν έχω αντοχή.

Μαθαίνουμε να μετράμε την ημέρα με βάση το «πόσα έκανα», όχι με το «πώς ένιωσα». Γι’ αυτό και στο τέλος της, ακόμα κι αν έχουμε ελεύθερο χρόνο, δεν έχουμε την ενέργεια να τον αξιοποιήσουμε – ούτε για φίλους, ούτε για δημιουργικότητα, ούτε για φροντίδα του εαυτού μας.

Ίσως είναι ώρα να αλλάξουμε τη ροή.
Όχι να γεμίζουμε το πρόγραμμα, αλλά να του αφήνουμε χώρο.
Όχι να κατηγορούμε τον εαυτό μας που «δεν πρόλαβε», αλλά να αναγνωρίζουμε ότι απλώς δεν άντεχε.

Δεν είναι αδυναμία. Είναι ένδειξη ότι κάτι πρέπει να επαναπροσδιοριστεί.

Γιατί τελικά, δεν είναι ότι δεν έχεις χρόνο.
Είναι ότι δεν έχεις (πια) ενέργεια – και αυτό είναι εξίσου σημαντικό.