Μήπως τελικά δεν μας κυνηγάει ο χρόνος, αλλά οι προσδοκίες;
Μόλις φτάνει Ιούνιος, αρχίζει αυτή η γνώριμη αίσθηση: ότι κάτι πρέπει να προλάβουμε. Να πάμε σε παραλίες, να κάνουμε ταξίδια, να βγούμε κάθε βράδυ, να “ζήσουμε το καλοκαίρι”. Και όσο οι μέρες περνούν, η πίεση μεγαλώνει. Κοιτάς το ημερολόγιο και σκέφτεσαι: «Έφυγε ήδη ο Ιούλιος;» – λες και είναι αγώνας δρόμου.
Αλλά τι ακριβώς προσπαθούμε να προλάβουμε;
Ίσως τις εικόνες που βλέπουμε στα social, τις διακοπές που πρέπει να κάνεις, τα ηλιοβασιλέματα που πρέπει να δεις, το σώμα που πρέπει να έχεις, τη διάθεση που πρέπει να κουβαλάς. Και όσο δεν τα κάνεις όλα αυτά, νιώθεις λες και κάπως «χάνεις» το καλοκαίρι σου.
Στην πραγματικότητα όμως, το καλοκαίρι δεν είναι κάτι που χάνεται. Δεν υπάρχει σωστός τρόπος να το περάσεις. Αν δεν θες να φύγεις από την πόλη, δεν πειράζει. Αν δεν βγεις κάθε βράδυ, πάλι δεν πειράζει. Δεν είναι υποχρεωτικό να έχεις τον πιο τέλειο Αύγουστο της ζωής σου. Κάποιες φορές, αρκεί μια βραδιά στο μπαλκόνι με φίλους. Ή το να κοιμηθείς λίγο παραπάνω ένα πρωί. Ή να μην κάνεις τίποτα.
Οπότε φέτος, μήπως να το αφήσουμε λίγο να έρθει από μόνο του;
