Ήταν η Polaroid που έβγαζε φωτογραφίες στη στιγμή, ήταν ο Αϊ Βασίλης που είχε έρθει από μακριά, ήταν η καλή διάθεση μικρών και μεγάλων που ετοιμαζόταν για τα Χριστούγεννα, ήταν όλα μαζί που τέτοια μέρα κατέβαζαν χιλιάδες κόσμου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Αλλοτινές εποχές, εκεί στη δεκαετία του ΄80 που παραμονή Χριστουγέννων όλοι είχαν βάλει στο πρόγραμμα μια βόλτα στην αγορά. Έτσι λεγόταν τότε το κέντρο της πόλης, κάθε πόλης. Στην αγορά με τα πολλά καταστήματα, όλα στολισμένα γιορτινά, όλα με κεράσματα στην είσοδο και στην πλατεία Αριστοτέλους ο Αϊ Βασίλης με μια μεγάλη κουδούνα προσκαλούσε τα παιδιά να βγουν μαζί του φωτογραφία… με μια Polaroid που την εκτύπωνε στη στιγμή.

Στην Τσιμισκή, στη Μητροπόλεως, στην Ερμού, στη Βενιζέλου μέχρι πάνω, στην Εγνατία, στην Αριστοτέλους, στη Βαλαωρίτου και στην παραλιακή Λεωφόρο Νίκης, η μπάντα του Παπάφειου έπαιζε τα κάλαντα, άλλες μικρότερες μπάντες και παιδιά με μουσικά όργανα έψαλλαν επίσης τα κάλαντα, στη Βασιλέως Ηρακλείου και στα γύρω στενά στηνόταν μικρά, αυτοσχέδια γλέντια. Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε τα Χριστούγεννα με κέφι.

Image

Η εικόνα των δρόμων ήταν περίπου ως εξής: Η Τσιμισκή είχε τα μεγάλα και σχετικά ακριβά καταστήματα, στη Μητροπόλεως είχαν την έδρα τους γνωστές φίρμες για γερά πορτοφόλια, η Ερμού και η Αγίας Σοφίας απευθύνονταν στη μεσαία οικονομικά τάξη και η Εγνατία στα λαϊκά στρώματα, ενώ η Προξένου Κορομηλά τη δεκαετία του ΄80 είχε μόνο μπαράκια και καθόλου εμπορικά.

Στην είσοδο των πολυκαταστημάτων μεγάλα τρενάκια έκαναν θόρυβο με τις μηχανές τους κι αγκομαχώντας έμπαιναν σε τούνελ, ανέβαιναν λόφους και περνούσαν γέφυρες.

Όλα τα μεγάλα καταστήματα μετέφεραν για τις μέρες των γιορτών στο ισόγειο των τμήμα των παιχνιδιών. Κι εκεί τα πιτσιρίκια έβρισκαν τα αγαπημένα τους παιχνίδια. Το View Master που είχε έρθει από το εξωτερικό έκανε θραύση, παρά το εκνευριστικό τσικ τσακ, τσικ τσακ. Ήταν η εποχή που βγήκε στην αγορά το Ατάρι, προκάτοχος του σημερινού Play Station, αλλά υπήρχαν και τα κλασικά μεγάλα τρενάκια με μπαταρίες. Ένα από τα πιο δημοφιλή παιχνίδια, αγαπημένο των κοριτσιών, ήταν το Πιτσιποπάκι, μια κούκλα-μωρό με φορμάκι άσπρο, μπλε ή ροζ, που όταν έλυνες το φιογκάγκι της μέσης, αποκαλύπτονταν ένα «μικρό μυστικό», όπως έλεγε και η διαφήμιση… φαινόταν το ποπουδάκι του. Μεγάλη απήχηση είχε και η Παπαπούφα, μια ιστορική παραγωγή της El Greco, μια κούκλα με μηχανισμό που μιλούσε, αλλά και ο Αγκαλίτσας. Στα πιο… εξελιγμένα παιχνίδια ήταν ο Φωτεινός Παντογνώστης, και το Μαγικό Τηλέφωνο ή Στρουμφοτηλέφωνο που πατώντας το 5 έβγαινε στη γραμμή ο Χαχανούλης με το ασταμάτητο γέλιο του.

Περισσότερα:www.voria.gr