Δύο ερευνητές από το πανεπιστήμιο Στάνφορντ, που ανέλυσαν φωτογραφίες ζευγαριών, πιστεύουν ότι μπορούν πλέον να κλείσουν αυτό το ζήτημα μια και καλή.
Η Πιν Πιν Τέα- μάκορν, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο αμερικανικό πανεπιστήμιο και ο συνάδελφός της, Μίκαλ Κοσίνσκι, συγκέντρωσαν αρχικά εκατοντάδες φωτογραφίες.
«Χτένισαν» το Google, δημοσιεύσεις σε εφημερίδες για επετείους γάμου και ιστοσελίδες γενεαλογίας και έφτιαξαν μια βάση με φωτογραφίες 517 ζευγαριών, που είχαν τραβηχτεί εντός της πρώτης διετίας του γάμου τους και 20-69 χρόνια αργότερα.
Για να τεστάρουν αν τα πρόσωπα των ζευγαριών άρχισαν να μοιάζουν με την πάροδο του χρόνου, έδειξαν σε εθελοντές φωτογραφία ενός ατόμου- στόχου, μαζί με άλλα έξι άτομα. Το ένα ήταν ο/η σύντροφος και τα άλλα πέντε αποτελούσαν τυχαία επιλογή. Στη συνέχεια ζητήθηκε από τους εθελοντές να αξιολογήσουν πόσο ίδια είναι αυτά τα 6 πρόσωπα με το άτομο-στόχο. Η ίδια διαδικασία έγινε και με τη χρήση προγράμματος αναγνώρισης προσώπου, προηγμένης τεχνολογίας.
Για το θέμα αυτό είχε γίνει έρευνα το 1987, όταν ο ψυχολόγος Ρόμπερτ Ράζονκ του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν είχε ζητήσει από εθελοντές να αξιολογήσουν φωτογραφίες περίπου 10 ζευγαριών. Ο ψυχολόγος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα πρόσωπα αρχίζουν να μοιάζουν όσο προχωρά ο έγγαμος βίος, με το φαινόμενο να είναι πιο έντονο όσο πιο ευτυχισμένοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι.
Η εξήγηση, σύμφωνα με ψυχολόγους, είναι ότι η κοινή ζωή διαμορφώνει τα πρόσωπα των ανθρώπων, κάτι στο οποίο παίζουν ρόλο η διατροφή, ο τρόπος ζωής, ο χρόνος σε εξωτερικούς χώρους και οι γραμμές γέλιου.
Όμως, γράφοντας στο Scientific Reports, η Τέα- μάκορν και ο Κοσίνσκι περιγράφουν ότι δεν βρήκαν αποδείξεις πως τα ζευγάρια έμοιαζαν περισσότερο όσο περνούσε ο χρόνος. Παρόλα αυτά, έμοιαζαν περισσότερο σε σύγκριση με τυχαία ζευγάρια στην αρχή της σχέσης τους.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι πιθανόν οι άνθρωποι επιλέγουν συντρόφους που τους μοιάζουν. Ίσως ψάχνουμε συντρόφους με παρόμοια εμφάνιση, όπως αναζητούμε συντρόφους με παρόμοιες αξίες και προσωπικότητες, σχολίασε η Τέα- μάκορν.
