Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι προ των πυλών, με αυτο το σκοπό βρήκαμε, 4 πασχαλινά έθιμα που η ιστορία τους χάνεται στον χρόνο , τα οποία είναι αποκλειστικά έθιμα της χώρας μας για να θυμηθούμε τα ήθη και τις παραδόσεις μας!

Ιερός Νιπτήρας, Πάτμος

Η τελετή του Ιερού Νιπτήρα στην Πάτμο είναι ένα θρησκευτικό έθιμο και πρόκειται για την αναπαράσταση της πράξης του Ιησού πριν το Μυστικό Δείπνο. Ο Χριστός πήρε μια λεκάνη νερό και έπλυνε τα πόδια των μαθητών του. Η αναπαράσταση λαμβάνει χώρα το μεσημέρι της Μεγάλης Πέμπτης, στην πλατεία Ξάνθου, μπροστά στο Δημαρχείο.

Τους 12 Αποστόλους υποδύονται μοναχοί ή κληρικοί, το ρόλο του Χριστού, ο ηγούμενος της Μονής Θεολόγου, ενώ το ρόλο του Ευαγγελιστή ένας κληρικός. Η αναπαράσταση γίνεται μέσα σε αυστηρά μοναστηριακό κλίμα με τον Απόστολο Πέτρο και τον Ιούδα ως «πρωταγωνιστές» μέχρι την ώρα που ο ηγούμενος θα ραντίσει συμβολικά τα πόδια των μοναχών με νερό. Έπειτα η πομπή επιστρέφει στο μοναστήρι.

Σταυροπροσκύνηση, Μετέωρα
Το επιβλητικό λίθινο δάσος των Μετεώρων με τα μοναστήρια με την πλούσια ιστορία προσφέρεται ως ιδανικός προορισμός για τη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Ιδιαίτερα μεγάλο ενδιαφέρον συγκεντρώνουν η λειτουργική προσέγγιση, τα έθιμα και οι παραδόσεις κάθε μοναστηριού στα Μετέωρα.

Στην περιοχή της Καλαμπάκας κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα διαδραματίζεται το έθιμο της Σταυροπροσκύνησης. Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται «Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης». Μετά από τη μεγάλη Δοξολογία στον Όρθρο, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του Ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Στο τέλος κάθε λειτουργίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.

Οι γυναίκες ανεβαίνουν στο βράχο της «μικρής Αιάς», όπως λέγεται, τραγουδώντας τα γνωστά πασχαλοτράγουδα. Στη συνέχεια κατεβαίνουν στον Άγιο Αντώνιο, το μικρό εκκλησάκι που βρίσκεται στα ριζά του βράχου πιάνοντας χορό, επαναλαμβάνοντας τα γνωστά τραγούδια της Πασχαλιάς και αφού χτυπήσει η καμπάνα της Μεγάλης Εκκλησιάς -όπως αποκαλούσαν οι παλιοί Καλαμπακιώτες τον Ιστορικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου-  μαζεύονται για να παρακολουθήσουν τον Εσπερινό.

Αερόστατα, Λεωνίδιο

Οι γυναίκες τραγουδώντας στους κήπους μαζεύουν τριαντάφυλλα, αγριολούλουδα, βιολέτες λευκές, κόκκινες, μωβ για να κεντήσουν τα στεφάνια και να πλέξουν τους σταυρούς που θα στολίσουν τους Επιταφίους της Μεγάλης Παρασκευής, για να πραγματοποιήσουν μια μαγευτική περιφορά στις γειτονιές του Λεωνιδίου την πένθιμη αυτή νύχτα. Τα κορίτσια κόβουν πορτοκάλια, νεράντζια και ότι φρούτο φανταστείς από τα δέντρα για να τα κάνουν φαναράκια που θα φωτίσουν  τους δρόμους και τα παραδοσιακά σοκάκια της αγοράς.

Το αποκορύφωμα όμως, η έκσταση της δημιουργίας η εκδήλωση της ελευθερίας, το νόημα της Ανάστασης είναι η κατασκευή των αεροστάτων, που μικροί, μεγάλοι άντρες και γυναίκες, επιδίδονται εβδομάδες πριν το Μεγάλο Σάββατο που έχουν την τιμητική τους και μοναδική παρουσία.

Δεκαέξι πολύχρωμες λεπτές κόλλες ενώνονται και στη βάση τους πλεγμένο ένα στρογγυλό καλάμι που πάνω στο σταυρωτό σύρμα του θα μπει η «κολημάρα», το πανί ποτισμένο με λάδι και λίγο πετρέλαιο, τα καύσιμα για να το απελευθερώσουν.

Δεν είναι ένα και δύο. Πάνω από 1.000 τέτοια αερόστατα, απ’ όλες τις ενορίες του Λεωνιδίου, θα κάνουν το ταξίδι τους τη γλυκιά αναστάσιμη βραδιά, συμπληρώνοντας τον ουρανό μ’ αστέρια, δηλώνοντας ταυτόχρονα την Ανάσταση της ψυχής, την απελευθέρωση, την κάθαρση από τα δεινά, τον εξορκισμό του κακού στον οποίο συμβάλλουν βέβαια τα βαρελότα, οι δυναμίτες και τα βεγγαλικά που με τον πιο προσεκτικό τρόπο πετάγονται από τους άντρες και τους μεγαλύτερους.

Το κάψιμο του Ιούδα, σωρός από ξύλα, αφάνες και κλαδιά συμπληρώνει την εικόνα της Ανάστασης. Κι όλα αυτά με το Χριστός Ανέστη!

Ο «Νεκρός» Ζαφείρης, Ήπειρος
Την Κυριακή του Πάσχα και καθ’όλη τη διάρκεια της Άνοιξης στην Ήπειρο αλλά και σε κάποια μέρη της Μακεδονίας αναβιώνει το έθιμο του Ζαφείρη. Το όνομα δεν είναι σταθερό και μπορεί και να συναντηθεί ως Μαγιόπουλο ή ακόμα  και Φουσκοδέντρι.

Το έθιμο αυτό είναι ουσιαστικά ένα παιδικό παιχνίδι και την αναβίωση του. Το παιδί που έχει το ρόλο του Ζαφείρη παριστάνει το νεκρό, ενώ τα υπόλοιπα μαζεύουν λουλούδια και φύλλα. Τον στολίζουν και παράλληλα τον μοιρολογούν κρατώντας στα χέρια τους καλάμια αντί για λαμπάδες. Στο τέλος του μοιρολογιού, όλα τα παιδιά μαζί φωνάζουν «Σήκου Ζαφείρη, Σήκου!» και ο «νεκρός» ανασταίνεται από το στολισμένο με λουλούδια κρεβάτι του και τα κυνηγά φωνάζοντας και γελώντας. Αλίμονο στον άτυχο που θα πιάσει ο αναστημένος Ζαφείρης, γιατί θα είναι ο «νεκρός» της επόμενης χρονιάς ή του επόμενου γύρου.