Η ιστορία συχνά εξελίσσεται κατά τον εξής τρόπο: Συναντάμε κάποιον και αισθανόμαστε μια έλξη.

Ακολουθεί μια περίοδος γνωριμίας και επαφής, κατά την οποία αναπτύσσονται συναισθήματα. Σύντομα, ξεκινάμε να αναρωτιόμαστε: Μήπως αυτό που νιώθουμε είναι αγάπη;

Σύμφωνα με την επιστήμη, η έλξη αυτή μπορεί να οφείλεται σε χημικές διεργασίες και όχι απαραίτητα στο συναίσθημα της αγάπης. Η επιστημονική έρευνα εστιάζει στις φερομόνες, επίσης γνωστές ως “χημικές ουσίες της έλξης”. Έχει αποδειχθεί η ύπαρξή τους σε πολλά ζώα και έντομα, λειτουργώντας ως μηχανισμός προσέλκυσης του αντίθετου φύλου. Για παράδειγμα, ένας αρσενικός σκώρος μπορεί να αντιληφθεί τις φερομόνες που εκκρίνει ένα θηλυκό και να την ακολουθήσει προκειμένου να ζευγαρώσουν. Το εάν οι φερομόνες επηρεάζουν τους ανθρώπους παραμένει αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των επιστημόνων.

Ακόμη, πώς επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά παραμένει αναπάντητο ερώτημα. Παρόλα αυτά, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι άνθρωποι αντιδρούν σε παρόμοιους τρόπους με τα άλλα ζώα. Για παράδειγμα, ζώα που ανταποκρίνονται στις φερομόνες έχουν στη μύτη τους εμερονασικό όργανο. Στους ανθρώπους, μικρές σχισμές στη μύτη λειτουργούν ως εμερονασικά όργανα.

Πιστεύεται ότι αυτές οι σχισμές είναι ικανές να αντιληφθούν τις φερομόνες από άλλους ανθρώπους, να στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο, και να ενεργοποιήσουν διάφορες βιολογικές διεργασίες που σχετίζονται με τη σεξουαλική συμπεριφορά. Υπάρχουν εκατοντάδες πιθανές φερομόνες στον άνθρωπο.

Η ακριβής χημική τους σύνθεση και ο τρόπος λειτουργίας τους παραμένουν μυστήριο. Οι επιστήμονες μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν μία συγκεκριμένη φερομόνη που να σχετίζεται με το σεξουαλικό ενδιαφέρον. Ωστόσο, μελέτες έχουν δείξει ότι ορισμένες χημικές ουσίες μπορούν να προκαλέσουν σεξουαλικές αντιδράσεις τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες.