Ο Μπιλ Γουίδερς στις αρχές της δεκαετίας του 1970 κατασκεύαζε καθίσματα τουαλέτας αεροσκαφών σε ένα εργοστάσιο του Λος Άντζελες.

Στον ελεύθερο χρόνο του, του άρεσε να βλέπει ταινίες στην τηλεόραση και να γράφει τραγούδια στην κιθάρα. Ο Γουίδερς, σε ηλικία 32 ετών, έκανε μια σημαντική ανακάλυψη ως επαγγελματίας μουσικός, εξέλιξη που ούτε ο ίδιος δεν περίμενε. Το τραγούδι που έκανε το όνομά του ήταν «Ain’t No Sunshine» και ήταν καθηλωτικό, ελαφρώς εκκεντρικό, με ένα δικό του στυλ. Κάτι που ίσως έκανε περίεργο το γεγονός ότι δεκάδες άλλοι καλλιτέχνες θεώρησαν σκόπιμο να το καλύψουν. Ως αποτέλεσμα, ο Withers δεν υποχρεώθηκε ποτέ να βάλει τα χέρια σε άλλο κάθισμα τουαλέτας — εκτός από ένα χρυσό.

Ο Γουίδερς έγραψε το «Ain’t No Sunshine» αφού παρακολούθησε την ταινία του 1962 του Blake Edwards Days of Wine and Roses, στην οποία ο Jack Lemmon και ο Lee Remick υποδύονται ένα ζευγάρι που ολισθαίνει στον αλκοολισμό. Το δράμα είχε ήδη εμπνεύσει μια κλασική μελωδία, το βραβευμένο με Όσκαρ θέμα των Henry Mancini και Johnny Mercer, αλλά υπήρχε χώρος για μια άλλη. Ο Γουίδερς ήταν ασαφής σχετικά με το γιατί η ταινία πυροδότησε τη σύνθεσή του, λέγοντας:

«Είναι κάτι που μου πέρασε από το μυαλό βλέποντας εκείνη την ταινία και πιθανότατα κάτι άλλο που συνέβη στη ζωή μου που δεν το γνωρίζω».

Το “Ain’t No Sunshine” ήταν μια απατηλά απλή bluesy μπαλάντα για έναν εθιστικό έρωτα, αλλά έμεινε ημιτελές όταν η κασέτα επίδειξης του κέρδισε συμβόλαιο με την Sussex records, η οποία τον συνδύασε με τον παραγωγό Booker T Jones, τον αρχηγό του οργανοπαίχτη. Booker T & the MG’s.

Όπως εξηγεί ο τραγουδιστής σε ένα κομμάτι από το Just As I Am, το ντεμπούτο του άλμπουμ του 1971, ο Withers ένιωθε εκτός βάθους στο στούντιο περιτριγυρισμένος από session παίκτες όπως ο Stephen Stills, ο Jim Keltner και τα τρία τέταρτα του εκθαμβωτικού συνδυασμού του Booker T, αλλά ακόμη και ενώ το έλεγε, ακούστηκε χαλαρός. Ίσως πολύ χαλαρός, γιατί όταν επρόκειτο να ηχογραφήσει το «Ain’t No Sunshine», δεν είχε ακόμη τελειώσει τους στίχους, έτσι αυτοσχεδίασε επανειλημμένα τις λέξεις «Ξέρω, ξέρω, ξέρω» ως προσωρινό υλικό.

Ο παραγωγός Booker T, έχοντας παίξει σε δεκάδες επιτυχίες για την εταιρεία Stax, συνειδητοποίησε ότι αυτές οι δύο λέξεις έκαναν το τραγούδι ξεχωριστό και, αντίθετα με την επιθυμία του Withers, ο δίσκος ολοκληρώθηκε όταν δεν υπήρχαν οι στίχοι. «Ήμουν αυτός ο εργάτης στο εργοστάσιο… οπότε όταν είπαν να το αφήσω έτσι, το άφησα», είπε ο Withers στο Rolling Stone. Δεν ανέφερε ότι δεν ήταν τόσο άπειρος όσο φαινόταν, αφού κυκλοφόρησε ένα 45 το 1967, μια βαριά αναθεωρημένη εκδοχή του οποίου έγινε “Harlem”, η A-side του πρώτου σινγκλ της καριέρας του.

Πηγή: financial times