Θα το πούμε ωμά:
Πόσες φορές έχεις κλείσει το Instagram και νιώθεις… πιο κουρασμένος απ’ όταν μπήκες;
Πόσες φορές έχεις «ξεκουραστεί λίγο» στο TikTok και βγήκες από κει με πονοκέφαλο, σύγκριση και μούδιασμα εγκεφάλου;

Και τελικά αναρωτιέσαι:
δουλεύει το scroll για μένα… ή εγώ δουλεύω για το scroll;

Δεν είναι ότι δεν έχουμε χρόνο. Είναι ότι μας “τρώνε” αλλιώς.

Δεν χρειάζεται να είσαι εθισμένος στα social για να σε επηρεάζουν.
Αρκούν 20 λεπτά το πρωί με feed, 10 λεπτά πριν κοιμηθείς, 5 λεπτά σε κάθε αναμονή — και μέσα σε μια μέρα έχεις καταναλώσει ώρες μικρής, συνεχόμενης υπερέντασης.

– Πληροφορία που δεν χωνεύεται
– Εικόνες που δεν ζητήσαμε
– Απόψεις που δεν χρειαστήκαμε
– Και μία εγκεφαλική πίεση να “προλάβουμε να δούμε”
(αλλά τι, ακριβώς;)

Πιο δύσκολο απ’ τη δουλειά; Ίσως. Γιατί η δουλειά έχει τέλος.

Το scroll δεν τελειώνει ποτέ.
Και εκεί είναι το πρόβλημα.
Το μυαλό μπαίνει σε μια διαδικασία σύγκρισης, αποσπασμένης προσοχής και εναλλαγής συναισθημάτων χωρίς καθαρές παύσεις.

Δουλειά κάνεις 8 ώρες.
Μετά, ξέρεις ότι τελείωσε.
Το scroll, όμως, μπορεί να συνεχίζεται και στον ύπνο σου.

Κουράζει. Και δεν το καταλαβαίνεις.

Δεν είναι η δουλειά που σε έχει τεντώσει.
Είναι που κάθε φορά που πήγες να χαλαρώσεις, πήγες προς τα μέσα, αλλά έπεσες προς τα έξω.

Δεν σου έλειπε νέο ερέθισμα.
Σου έλειπε να μείνεις λίγο μόνος, χωρίς να σου μιλάνε 100 λογαριασμοί ταυτόχρονα.

Και τελικά;

Δεν είναι «κακό» το scroll. Δεν είναι δαίμονας.
Αλλά είναι μια συνήθεια που μοιάζει με ξεκούραση, ενώ είναι κάτι τελείως άλλο.

Αν νιώθεις κουρασμένος αλλά δεν έχεις κάνει τίποτα,
αν νιώθεις “φουλαρισμένος” αλλά δεν έχεις καταναλώσει τίποτα ουσιαστικό,
αν ο εγκέφαλός σου ζητάει σιωπή και του δίνεις οθόνη,

ίσως ήρθε η ώρα να κάνεις scroll… προς τα μέσα.

Τελικά, δεν είναι ότι δεν έχουμε χρόνο.
Είναι ότι κουραστήκαμε να τρέχουμε χωρίς να πηγαίνουμε πουθενά.